Schizofrenia hebefreniczna, nazywana także schizofrenią zdezorganizowaną bądź hebefrenią, jest rodzajem schizofrenii, w której obrazie klinicznym dominują zachowania chaotyczne, absurdalne oraz niespójne, ponadto brak lub nieadekwatność reakcji emocjonalnych.



Obserwowane są w jej przypadku nadmierna wrażliwość i reaktywność na bodźce wewnętrzne przy jednoczesnym osłabieniu wrażliwości na bodźce zewnętrzne. Pacjenci cierpiący na ten rodzaj schizofrenii postrzegani są jako niedostosowani do obowiązujących norm społecznych, zachowują się w sposób głupkowaty, dziecinny, dziwaczny, a w spektrum tego typu objawów wpisują się zarówno nadmierna rozmowność jak i zaburzenia mowy, manieryzmy, przybieranie dziwacznych pozycji ciała, niedostosowane reakcje emocjonalne (np. śmiech bez powodu bądź niewyrażanie emocji mimiką).

Ich zachowanie jest często bezcelowe. Pacjentów takich cechuje wycofanie i brak zainteresowania kontaktami społecznymi. Często obserwowana jest niska higiena osobista, niekiedy koprofagia (spożywanie kału). Jeśli w przebiegu choroby pojawiają się halucynacje i urojenia, to nie tworzą one usystematyzowanej całości. Charakterystyczne są cechy dezorganizacji mowy – pacjenci wypowiadają słowa, dźwięki, niepowiązane ze sobą logicznie (tzw. schizofazja - sałata słowna), często w trakcie rozmowy mieszają wątki, zmieniają tematy.

Tego typu zaburzenia mowy wynikają bezpośrednio z zaburzeń myślenia, które również jest zaburzone – zdezorganizowane i nielogiczne. Pacjenci często doświadczają także tzw. blokady myślenia, która objawia się nagłym zaprzestaniem mówienia oraz wrażeniem „zabrania myśli z głowy“.


Nazwa schizofrenii hebefrenicznej pochodzi od greckiej bogini młodości – Hebe. Ten rodzaj schizofrenii rozwija się częściej u młodszych pacjentów, zwykle pomiędzy 15 a 25 rokiem życia. Rokowanie w tym typie schizofrenii jest niepomyślne, głównie z uwagi na szybki rozwój negatywnych  objawów choroby, zwłaszcza spłycenia afektu i awolicji.




https://psychiatria.esculap.com/schizop … efreniczna