Życie w starszym wieku też może być radosne

*** Życie w starszym wieku też może być radosne ***


#1 2010-08-08 10:37:48

senior

Administrator

Zarejestrowany: 2007-09-01
Posty: 310
Punktów :   

Leczenie powierzchownego raka pęcherza moczowego

Podstawowym objawem raka pęcherza moczowego jest bezbólowy krwiomocz występujący w pełni zdrowia lub towarzyszący innym objawom chorób układu moczowego, niespecyficznym dla tego nowotworu .


Możliwości leczenia i wyleczenia zależą od stopnia zaawansowania klinicznego choroby w momencie jej rozpoznania

Rozpoznanie określane jest na podstawie badania histopatologicznego materiału uzyskanego metodą określana mianem - ektroresekcja przezcewkowa guza pierwotnego (TURT). Materiał ten musi zawsze zawierać mięśniówkę pęcherza, dla oceny stopnia jej naciekania przez nowotwór (lub braku naciekania). Rutynowo wykonywane badania obrazowe (zdjęcie przeglądowe klatki piersiowej, ultrasonografia jamy brzusznej, urografia a w razie potrzeby tomografia komputerowa) pozwalają na ocenę zaawansowania miejscowego, występowania przerzutów w regionalnych węzłach chłonnych lub przerzutów odległych.


Z klinicznego punktu widzenia rozróżnia się:

- postać powierzchowną raka pęcherza moczowego (nie naciekającą błony mięśniowej pęcherza)
- postać naciekającą mięśniówkę pęcherza moczowego.


Dopęcherzowe podawanie leków jest zarezerwowane dla leczenia powierzchownego raka pęcherza moczowego.

Podstawowym sposobem leczenia zmian powierzchownych jest elektroresekcja przezcewkowa guza. Niestety u 30 do 70% chorych poddanych elektroresekcji przezcewkowej dochodzi do wznowy w ciągu 3 lat od zabiegu. Jednocześnie u 10 do 30% chorych stwierdzany jest wzrost stopnia złośliwości histologicznej guza, a u 4 do 30% chorych nawrót raka pęcherza moczowego występuje pod postacią zmiany naciekającej mięśniówkę pęcherza wymagając bardziej agresywnego leczenia (usunięcia pęcherza moczowego).



Częstość nawrotów, jak i możliwość progresji choroby powodują konieczność określenia czynników prognostycznych określających grupę chorych o wyższym ryzyku wznowy guza .

Niestety nie istnieje pojedynczy czynnik umożliwiający określenie, którzy chorzy są bardziej zagrożeni. Zmiany o charakterze carcinoma in situ rokują gorzej niż zmiany T1 a te z kolei obarczone są wyższą częstością wznów niż zmiany w stopniu Ta. W sposób oczywisty wrastający stopień złośliwości histologicznej guza koreluje z wyższym ryzykiem wznowy.

Charakter wzrostu guza również może określać ryzyko nawrotu i tak w przypadku zmian litych ryzyko wznowy jest wyższe niż dla zmian brodawczakowatych, podobnie zmiany mnogie obarczone są wyższym ryzkiem niż zmiany pojedyncze. Nie bez znaczenia pozostaje wielkość zmiany, w przypadku zmian większych częstość wznów jest wyższa niż w przypadku zmian małych, doświadczenie kliniczne każe ustanowić wartość graniczną dla zmian małych na < 3 cm średnicy.

Offline

 

#2 2010-08-08 10:40:53

senior

Administrator

Zarejestrowany: 2007-09-01
Posty: 310
Punktów :   

Re: Leczenie powierzchownego raka pęcherza moczowego

Dopęcherzowa chemioterapia raka pęcherza moczowego - immunoterapia dopęcherzowa

Z powodu nieprzewidywalnego charakteru raka pęcherza moczowego poszukiwane są sposoby zapobiegania lub opóźniania wystąpienia nawrotów choroby. Jednym ze sposobów takiego postępowania jest dopęcherzowe podawanie leków z grupy chemioterapeutyków lub immunoterapia dopęcherzowa.

Celem leczenia dopęcherzowego jest zniszczenie pozostałości guza a także zapobieganie nawrotom choroby.

Być może wpływa ono na zmniejszenie częstości występowania progresji choroby i częstości nawrotów guza. Zastosowanie profilaktyczne lub podtrzymujace zazwyczaj ma miejsce po usunięciu całości widocznego guza i po uzyskaniu ujemnego wyniku badania cytologicznego osadu moczu. Przeciwnie stosowanie lecznicze ma miejsce, gdy środki dopęcherzowe są stosowane w celu zniszczenia zmian resztkowych pozostałych po TURT. Większość środków stosowanych w chemioterapii dopęcherzowej ma określone działanie na odpowiedni etap cyklu komórkowego i dlatego wielokrotne wlewki powinny być bardziej skuteczne niż pojedyńcze.


Zasady chemioterapii dopęcherzowej

W celu zapewnienia skuteczności leczenia dopęcherzowego koniecznym jest aby lek podawany był w dużych dawkach tak aby zapewnić długotrwały i skuteczny kontakt z nabłonkiem pęcherza. Idealny lek powinien również charakteryzować się niskim wchłanianiem ogólnoustrojowym, co zapobiega działaniom ubocznym, Podobnie nie powinien wywoływać lokalnego działania drażniącego. Na skuteczność i wchłanianie może wpływać wiele czynników takich jak: mocz, pH roztworu, rodzaj rozpuszczalnika, dawkowanie i objętość moczu zalegającego w pęcherzu. Podczas gdy właściwa troska o wszystkie te czynniki może zwiększyc skuteczność leku to jednak nie jest ona zawsze praktyczna w wykonaniu. Wchłanianie leku wzrasta w przypadku uszkodzeń śluzówki pęcherza czy cewki moczowej, np po cewnikowaniu, niedawnych biopsjach czy TURT, i w przypadku zakażeń dróg moczowych. Postępowaniem z wyboru powinno być wówczas odroczenie wlewki dopęcherzowej o tydzień lub dwa i unikanie ich w przypadku wystąpienia krwiomoczu.

Historycznie, w leczeniu dopęcherzowym stosowano bardzo wiele różych leków jednakże jedynie niektóre z nich przetrwały próbę czasu.

Tiotepa – stosowana w dawce 30-60 mg przez 6 tygodni a następnie raz w miesiącu przez 12 miesięcy. Odpowiedź na leczenie wynosi około 40%. Z uwagi na względnie niską skuteczność i potencjalną znaczną toksyczność ogólnoustrojową zastosowanie TTPA znacząco zmalało.

Doksorubicyna (Adriamycyna) - stosowana w dawce 30-100 mg przez 6-8 tygodni. Działania ogólnoustrojowe są rzadkie. Głównym działaniem ubocznym limitującym stosowanie ADR jest lokalne działanie drażniące występujące u około 50% chorych. Jest to lek bezpieczny, o minimalnej toksyczności ogólnoustrojowej, lecz o wysokiej toksyczności miejscowej. Względnie niska skuteczność (40%) i wysoka toksyczność miejscowa ogranicza jej akceptowanie w leczeniu powierzchownego raka pęcherza moczowego.


Mitomycyna - Uważana jest za najskuteczniejszy chemioterapeutyk stosowany w leczeniu dopęcherzowym. Zwykle dawka wynosi 20-40mg raz na tydzień przez 8 tygodni, dawkowanie podtrzymujące jest zmienne. Częstość odpowiedzi na MMC wynosi 43% - 60%. Badania kliniczne potwierdziły wartość długotrwałego leczenia podtrzymującego MMC.

Comiesięczne wlewki przez okres 34 tygodni (20 mg MMC) po radyklanym TURT spowodowały zmniejszenie częstości nawrotów do 10-15% w porównaniu z 50% w grupie kontrolnej. Późniejsze badania wykazały, że podobne wyniki mogą zostać osiągnięte przez stosowanie krótkotrwałej profilaktyki - 20 mg tygodniowo - przez 5 miesięcy. Miejscowe chemiczne zapalenie pęcherza występuje średnio u 20% chorych. W większości badań MMC wydaje się być bardziej skuteczna niż na inne środki chemioterapeutyczne.

Offline

 

#3 2010-08-08 10:44:40

senior

Administrator

Zarejestrowany: 2007-09-01
Posty: 310
Punktów :   

Re: Leczenie powierzchownego raka pęcherza moczowego

Immunoterapia dopęcherzowa w raku pęcherza moczowego

Po raz pierwszy przeciwnowotworowe działanie infekcji gruźliczej zaobserwował Pearl w 1929 roku. W 1969 roku Mathe donosił o stosowaniu BCG w ostrej białaczce limfoblastycznej a Morton stosował BCG w leczeniu czerniaka złośliwego. Pierwsze doniesienie o zastosowaniu BCG w leczeniu powierzchownego raka pęcherza moczowego zawdzięczamy Morales’owi a wyniki te były bardziej zachęcające niż w przypadku innych nowotworów. W chwili obecnej uważa, że dopęcherzowe wlewki ze szczepionki BCG są jedną z najbardziej skutecznych immunoterapii nowotworów złośliwych u człowieka. Szczepionka BCG zawiera odzjadliwiony szczep Mycobacterium bovis, który jest powszechnie stosowany jako szczepionka przeciwgruźlicza.


Mechanizm działania szczepionki BCG na pęcherz

Postulowany mechanizm działania szczepionki BCG oparty jest o wywoływanie przez nią miejscowego odczynu zapalnego. W kontrolowanych badaniach stwierdzono, że koniecznym warunkiem dla skuteczności działania szczepionki BCG jest jej bezpośredni kontakt z komórkami raka pęcherza moczowego. Podawanie ogólnoustrojowe nie ma wpływu na nowotwór. Również jednoczasowe stosowanie miejscowe i ogólnoustrojowe nie powoduje zwiększonego odsetka odpowiedzi.


Sposób podawania szczepionki BCG do pęcherza moczowego

Sposób podawania:

jednorazowo podaje się dopęcherzowo 5 x 108 - 5 x 10 9 kolonii bakteryjnych w 50 ml roztworu soli fizjologicznej. Chory utrzymuje szczepionkę przez 1 -2 godzin w pęcherzu moczowym, często zmieniając pozycję tak aby wszystkie ściany pecherza miały kontakt ze szczepionką. Po tym okresie czasu chory oddaje mocz drogą naturalną. W dniu wlewki i w dniu następnym należy zachować szczególna ostrożność, traktując mocz jako możliwe źródło zakażenia. Polecane jest oddawanie moczu do zbiornika zawierającego środek bakteriobójczy, a dopiero potem wylewanie go do kanalizacji.

Wlewki wykonywane są raz w tygodniu przez 6 tygodni. Następnie możliwe jest wykonywanie wlewek podtrzymujących, stosowane są różne schematy leczenia. W Klinice Nowotworów Układu Moczowego Centrum Onkologii przyjeliśmy schemat postępowania wykorzystujący leczenie podtrzymujące.

Chorzy otrzymują następny kurs trzech wlewek w odstępach tygodniowych 3 miesiące po zakończeniu pierwotnego leczenia za pomocą szczepionki BCG, następne 3 wlewki również w odstępach tygodniowych wykonywane co 6 miesięcy aż do czasu wystąpienia wznowy lub nasilonych działań ubocznych.


Kontrola leczenia szczepionką, działania uboczne terapii

Chorzy mają wykonywane badanie cystoskopowe w regularnych odstępach co 3 miesiące, tak zaplanowane, aby nie były wykonywane wcześniej niż 4 tygodnie po podaniu szczepionki BCG. U większości pacjentów toksyczność jest słabo lub średnio nasilona.

Ciężkie, zagrażające życiu, powikłania występują u mniej niż 5% chorych. Zapalenie pęcherza i objawy dyzuryczne są powszechne i zazwyczaj ustępują w ciągu 24 godzin po wlewce. Krwiomocz występuje w 20-35% i jest podstawowym przeciwskazaniem do wykonania wlewki dopęcherzowej aż do czasu całkowitego ustąpienia. Uczucie rozbicia, zmęczenia, niewielka gorączka do 38-39 stopni C (objawy paragrypowe) występują u 10-15% chorych i zazwyczaj ustępują w ciągu 24 godzin.

Nagły początek gorączki powyżej 39 stopni C wkrótce po zakończniu leczenia powinien zwrócić uwagę lekarza na możliwość infekcji ogólnoustrojowej zagrażającej życiu.


Pomimo wysokiej toksyczności, dopęcherzowe podawanie szczepionki BCG wydaje się skuteczną metodą leczenia opóźniającą nawroty powierzchownego raka pęcherza moczowego

Chociaż trzeba powiedzieć, że międzynarodowe badania kliniczne w końcu lat 90 nie wykazały wpływu tego leczenia na długość przeżycia, ani na czas wznowy raka naciekającej warstwę mięśniową, która wymaga leczenia radykalnego. Może wykażą taki wpływ inne substancje pobudzające odpowiedź immunologiczną ustroju - np. czynione są próby nad zastosowaniem dopęcherzowego podawania interferonu.

Wypowiedź dr n. med. Wojciech W. Rogowskiego specjalisty urologa z Kliniki Nowotworów Układu Moczowego Centrum Onkologii – Instytutu im. Marii Skłodowskiej- Curie w Warszawie - zarejestrowana w 1999 r. przez redaktora Edwarda Ozgę-Michalskiego ABC wiedzy o raku pęcherza moczowego Szczepionka BCG - Leczy raka pęcherza moczowego Rak pęcherza moczowego – odpowiedzi lekarza onkologa

Offline

 

Stopka forum

RSS
Powered by PunBB
© Copyright 2002–2008 PunBB
Polityka cookies - Wersja Lo-Fi


Darmowe Forum | Ciekawe Fora | Darmowe Fora
www.strzelnica-rzeszow.pun.pl www.wings3d.pun.pl www.playmt2.pun.pl www.kokoszkamt2.pun.pl www.rolnictwo2009.pun.pl